Στην Ελλάδα φαίνεται ότι λειτουργούσε καλά η βιομηχανική κατασκοπεία, αφού τα περισσότερα παιχνίδια ελληνικής κατασκευής ήταν απομιμήσεις ξένων και μάλιστα συχνά χωρίς την απαιτούμενη άδεια.
Τα ελληνικά τσίγκινα παιχνίδια μπορεί κάποιος να τα ξεχωρίσει κοιτώντας προσεκτικά την κάτω πλευρά, λ.χ. τη βάση τους ή τα φτερά ενός ελικοπτέρου.
Συχνά δεν αναφέρεται η χώρα κατασκευής. Μεγάλες ελληνικές εταιρείες παιχνιδιών ήταν οι: Ελληνική Βιομηχανία Παιχνιδιών (ΕΛΒΙΠ), Ανανιάδης, Λύρα, ΦΙΝΟ, Ελ Γκρέκο. Πολλά ελληνικά παιχνίδια είναι χειροποίητα και τα κατασκεύαζαν οι «πανηγυράδες» για να τα πουλήσουν στα πανηγύρια.
Ἐνα τσίγκινο βαγόνι της πρώτης γραμμής του τραμ από τον Α. Ανανιάδη, κατασκευής της δεκαετίας του 1950. Επί μια εικοσαετία ο Ανανιάδης κατασκεύαζε τσίγκινα βαγόνια και λεωφορεία λουξ, καθώς και τουριστικά πούλμαν με διάφορες επιγραφές από δρομολόγια, όπως το κλασσικό Κυψέλη-Παγκράτι, αλλά και το δρομολόγιο Αθήνα-Παρίσι.
Ένα σετ κυβάκια, από τα αγαπημένα εκπαιδευτικά παιχνίδια, που ακονίζουν το μυαλό των παιδιών, καθώς αυτά προσπαθούν να τα βάλουν στη σωστή σειρά για να δημιουργήσουν κάποια εικόνα.
Σε αυτό το παιχνίδι η εικόνα είναι σχέδιο του εικονογράφου Νείρου της δεκαετίας του 1950 ή του 1960. Μαζί εκτίθεται η αυθεντική μακέτα του σχεδίου του Νείρου για το παιχνίδι αυτό, που εμπνέεται από τη θάλασσα.
Ο Νείρος ήταν ο εικονογράφος των πρώτων τευχών του «Γκαούρ-Ταρζάν».
Ένα ξύλινο βαμμένο παιχνίδι με έναν τσολιά που ιππεύει ένα γαιδουράκι από τη δεκαετία του 1950.
Η κατασκευή δεν είναι σταθερή, αφού ο τσολιάς πηγαίνει μπρος και πίσω.