Η προηγούμενη περίοδος πριν το 1940 δημιούργησε τις βάσεις, την παράδοση κι έτσι το βιβλίο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ξεκινά από το μηδέν, αλλά κινείται σε διαφορετικές συνθήκες. Παλαιότεροι εκδοτικοί οίκοι αλλά και πολλοί νέοι που δημιουργήθηκαν στα χρόνια του πολέμου περιλαμβάνονται αυτή τη περίοδο. Μερικοί εκδοτικοί οίκοι της εποχής αυτής είναι οι εκδόσεις «Γκοβόστη», ο «Αργύρης Παπαζήσης», «Οι Φίλοι του Βιβλίου», ο «Ίκαρος». Οι καλλιτεχνικές εκδόσεις συνεχίζονται και στη δεκαετία αυτή. Μια πρωτοποριακή εκδοτική προσπάθεια της συγκεκριμένης εποχής είναι τα «Νέα Βιβλία». Ξεκινούν τη λειτουργία τους το 1945 και σε διάστημα τριών χρόνων εκδίδουν 60 τίτλους. Οι θεματικές ενότητες που καλύπτουν αφορούν τα σύγχρονα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας, την οικονομία, την ιστορία, την Εθνική Αντίσταση, τη πολιτική, τις τέχνες, τη λογοτεχνία, καθώς και τη παιδική λογοτεχνία. Εκλαικευτικά έργα εκδίδονται σε χαμηλές τιμές. Εκτός από τα «Νέα Βιβλία», την ίδια περίοδο πολλοί εκδοτικοί οίκοι δημοσιεύουν σοσιαλιστικά έργα που η ζήτησή τους είναι αξιοσημείωτη.